Biz kimiz, ne iş yaparız, niye birbirimize başkanım deriz, sahiden 24 saat takım elbiseyle mi dolaşırız? Büyümüş de küçülmüş siyasetçiler miyiz? Tavla atmak, bilardo oynamak, sinemaya gitmek, Facebook’ ta takılmak, kitap okumak varken, niye direklere tırmanıp bayrak asarız, niye kapı kapı dolaşırız? Bunları yaparken diğerlerinden eksik kalır mıyız? Derdimiz nedir, mesela milletvekili, bakan olmak için yanıp tutuşur muyuz, ideoloji dedikleri bizim için nerededir, önemi nedir? Teşkilatta kimse bizi ciddiye alır mı?
Öncelikle giyim kuşamla ilgili herhangi bir kuralımız ya da tarifemiz yok. Hele hele bizim için takım elbise giymenin özel bir anlamı hiç yok. Aramızda bir nevi şifre değil yani. Bugüne kadar spor ayakkabı ya da tişört giyen kimsenin kapıdan çevrildiği görülmemiştir. İşinden kovulmak istemeyen arkadaşlar mecburen takım elbise giyerler, saçına güvenenler briyantin sürerler. Herkes canı istediği gibi giyinir. Kimse takım elbise giyene, spor ayakkabıyla gelene, başını açana, başını örtene “Şu güzel ortamı bozuyorsun” demez. Ortamı güzelleştiren budur.
